Hizkuntza hautatzeko askatasunaren mitoa

Josep-Maria Terricabras Oharra: Honako artikulu hau Bartzelonan "Ús Interpersonal del Catal� : estat de la qüestió i propostes" izenburuarekin 2001eko azaroaren 29 eta 30, eta abenduaren 1ean burutu ziren jardunaldietan Josep-Maria Terricabras jaunak aurkeztutako ponentziaren itzulpena da (el mite de la llibertat d’elecció de llengua) Informazio zehatzagorik nahi duenak jo beza www.sociolinguistica.org helbidera. Orain dela aste batzuk, hizketan nengoen gizon batekin Katalunian hizkuntzaren erabilerari buruz, eta berak esan zidan: “Pero Vd. tiene que respetar mi libertad de usar el castellano.�» Bat-batean, otu zitzaidan galdetzea: “Perdone, ¿Vd. cuántas lenguas habla?�» “Una: el castellano�», erantzun zuen. Eta nik esan nion: “Entonces Vd. no tiene libertad ninguna de usarlo. Vd. está obligado a ello, como no quiera estarse siempre callado. Yo tengo la suerte de hablar seis idiomas; yo puedo hablar de libertad lingüística, Vd. no.�»